İÇİMİN YOLCULUĞUYDU~GİDİP GİDİP BİTMEYEN,ÖMRÜMCE UZAYAN BİR YOLCULUK

Sen benim hasta yanımsın…Ama bensin,benimsin,bendensin artık,bendesin..İliğime,kemiğime işlemiş,sarmışsın…İçimde olduğun her yer hayati değer taşıyor..Ben kıpırdayamazken bile,dışarıdan bir müdahale de imkansız seni söküp atmak için…Filmlerde izlerken hep düşünmüşümdür..Kurban,celladının,sebebinin elinden ölürken,neden diye sorar??Ve sebebi  olan da söyler az sonra kurban edeceğine..Saygı gösterir ona o kadarcık da olsa,değer verir,olan şeye bir anlam katar,katmak ister …Mutlaka bir sebebi olmalı,bir duygu,bir olay bir şey olmalı sebebi…Kurban bilmeli celladıyla bir bağının olduğunu,bu bağın ne olduğunu celladı anlatmalı…Bu kadarcık hakkını teslim etmeli hiç değilse..Ya benimle öleceksin,yani ben seninle….Ya da vücudum,ruhum,aklım,fikrim,içim,dışım seni atacak,sadece ben kalacağım…

Yoruma kapalı.